Święta. Czym dla nas są i moje najpiękniejsze wspomnienia

Nasze Święta Bożego Narodzenia to przede wszystkim rodzina, wspólnie spędzony czas. Czas kiedy jeszcze bardziej staraliśmy się być blisko, razem, czas kiedy rozmyślamy nad fragmentami pisma świętego. Adwent staramy się spędzić uważnie, bez pośpiechu z przemyśleniami i refleksją. 

Boże Narodzenie to wspólne łamanie się opłatkiem, słuchanie kolęd, widok migających światełek na choince, zapach kapusty, grzybów i wędzonych śliwek. Dla mnie osobiście to czas, który mogę spędzić z moimi dziećmi, nigdzie się nie śpiesząc. Pierwszy raz od dawna udało mi się wszystko wcześnie zaplanować i tegoroczny adwent uda nam się spędzić rzeczywiście powoli, delektując się wspólnymi chwilami. W tym czasie staram się być dobra również dla samej siebie, znaleźć chwilę na wyciszenie i duchowe przygotowanie.

Moja świąteczne wspomnienia z dzieciństwa to moja babcia lepiąca "łusia" (uszka z grzybami:) i głos mojego Taty, który jeszcze dobrze nie zdążył wejść do domu a głośno witał domowników słowami: Na szczęście, na zdrowie, na tę świętą wigilie".

Drugie wspomnienie to zaspy śniegu, które musieliśmy pokonywać aby dojechać na wigilie oraz grzanie dłoni przy piecu. Nieraz musieliśmy pokonywać część drogi piechotą bo samochód nie był wstanie dojechać. Kiedy byłam dzieckiem święta spędzaliśmy u moich dziadków, w domach rodzinnych moich rodziców. Co roku mieliśmy minimum dwie wigilie, zawsze było nas dużo i gwarnie. Do dziś pamiętam wspólne kolędowanie z kuzynostwem i kulig z pochodniami przez całą wioskę. Pamiętam pasterkę, na którą zawsze chciałam iść a potem przesypiałam ją u mamy na kolanach.

Wspomnienia świąteczne to również smaki. Smak kompotu z suszy mojej mamy, babcinych uszek i kutii cioci Danusi.

Boże Narodzenie z mojego dzieciństwa wspominam jako czas pełen magii, bliskości i beztroskich chwil. To czas mroźnych zim, tysiąca światełek i zabaw z kuzynostwem, którego na co dzień nie widywałam bo daleko mieszkali.

Wspomnienia są wciąż żywe i mimo, iż moi dziadkowie już nie żyją to udaje nam się pielęgnować tradycje. Cieszy mnie to bardzo bo wciąż jest nas dużo i wciąż gwarno. 

Nie wyobrażamy sobie świąt bez rodziny i rodzinnego domu, bez bliskich nam ludzi i wspólnie spędzonego czasu.Nie wyobrażamy sobie, że moglibyśmy ten czas spędzić z dala od nich. Lubię tradycję. Musi więc być wspólna wigilia, wspólne kolędowanie i tradycyjne potrawy.  Kocham barszcz z uszkami, zupę grzybową mojej mamy, kompot czy wigilijne gołąbki. Nie ma chyba nic czego bym nie lubiła.

To musi być również czas kiedy mamy zdecydowanie więcej czasu dla siebie. Lubię nasze świąteczne poranki, w naszym łóżku i pisk Jasia "Haaaania prezenty pod choinką!

Nie wyobrażam sobie, ze mogłoby zabraknąć choinki, światełek i wszystkich tych świątecznych ozdób które bardzo lubię. Lubię jak w naszym domu pachnie cynamonem, piernikami i mandarynkami. Lubię też spotkania świąteczne z przyjaciółmi, z którymi na  co dzień się nie widujemy.

I jeszcze do nie dawna nie wyobrażałam sobie świąt bez śniegu, ale niestety ostatnio z tym różnie u nas bywa więc trzeba się przyzwyczaić. Co roku mam jednak nadzieje na białe święta.