Październik. Nasza bajka

Lubię naszą bajkę.

Kiedy czas wolno płynie, kiedy w domu przez okno wpadają promyki słońca, kiedy zasiadamy razem do stołu, idziemy na spacer a wieczorem czytamy na dobranoc w naszym łóżku.

Lubię czas tylko we dwoje. Ja i On i wspólna kawa na mieście, a potem spacer po lesie.

Dziś spędzamy razem długie popołudnie.

Niezaplanowany czwartek. Słoneczny, ciepły choć wietrzny.

Był spacer po wzgórzu i widoki, które tak bardzo lubię. 

I jabłka w koszyku, które zniknęły szybciej niż by się mogło wydawać.

Pachnie moją jesienią, kolory, liście, w powietrzu czuć jesienną nostalgię.

Wieczorem z Hanią oglądamy pod kocem Anne i to jest chwila moja tylko z nią, potem sobie gadamy, przytulamy, idę z nią do jej łóżka, gdzie obok śpi Tosia. Przykrywam kołderki, całuje i idę sprawdzić co robią chłopaki. Śpią obaj :)

Budzę J. i mówię, że pora na spacer z psem. Robię sobie herbatę, siadam na chwile w fotelu i oglądam zdjęcia na ścianie.

Patrzę na nasze chwile złapane w kadry, nasze wakacje nad morzem, zimową drogę do schroniska, małego Jasia jeszcze ze smoczkiem.

Patrze jak mija nam październik. 

Tosia powoli zaczyna przesypiać noce, choć nie wiem czy powinnam to pisać :)

Szkoła jak na razie okazuje się łaskawa, jedynie Hania jakby wydoroślała szybko, mam wrażenie że za szybko. Choć fajne rozmowy za nami.

Janek trenuje malowanie lego ninjago z aplikacją i marzy by w przyszłym roku pójść do szkoły...

Dni tygodnia biegną nieubłaganie, gdzieś pomiędzy basenem, judo i baletem łapiemy ile się da wspólnych chwil. Tylko my.

Bo wszystko jest dla mnie ważne.

Ten czas rodzinny, te nasze zwyczaje, marzenia, indywidualne pragnienia.

Nasze i tylko nasze chwile wyrwane gdzieś w tej codzienności.

Choć w takie dni jeszcze bardziej tęsknię za Bieszczadami. Za szlakiem, za wieczorem przy kominku schroniska i gwieździstym niebem. Za herbatą, która w górach smakuje jak nigdzie indziej i gitarą, która nuci ...a wspomnienia spać nie dają...tyle lat a jednak ciągle żal...

I tak sobie myślę, że najbardziej czego pragnę to właśnie spokojnego, prostego życia.

Zdrowia i czasu dla rodziny. Wspólnych chwil przy stole, dobrego jedzenia, wspólnych wędrówek, poranków w naszym łóżku i by nigdy w tym domu nie zabrakło nam siebie.

Dobranoc.